Het blog is deze week geschreven door Syl, plaatsvervangend beheerder van Dierentehuis Stevenshage.
Op zaterdag komt er een heel zielig vogeltje binnen. Het is een forpus (een parkietachtige). “Leeft hij nog wel?” vraag ik aan de medewerkster van de dierenambulance terwijl ik een zielig groen hoopje ellende uit een doosje haal.
Zijn nek is helemaal kapot, hij is erg mager en zeer verzwakt. Mijn zus is ook in het asiel en ik vraag haar om even mee te kijken. Zij is helemaal gek op vogels (en heeft er veel verstand van, niet tegen haar zeggen dat ik dat gezegd heb) en dat is op zo’n moment heel handig.
Al snel zeg ik tegen haar dat ze dit hoopje ellende in de pleeg krijgt. Ze kent mij en deze vraag komt dan ook niet als een verrassing. O wacht, het was geen vraag.
Ik denk niet dat hij de nacht gaat overleven. Maar we geven niet snel op en dus krijgt dit kleine vogeltje het voordeel van de twijfel en een kans.
Er wordt een soort van couveuse gemaakt zodat hij warm blijft. Ik vraag aan haar: “Hoe noemen we hem eigenlijk”. Haar antwoord is “Ooo, ik noem hem Muis”. Nou, daar stem ik dan maar mee in.
Muis’ wonden lijken niet op normale pik- of bijtwonden maar meer op brandblaren. Hoe Muis hieraan komt, blijft voor ons tot op de dag van vandaag een raadsel.
Hij krijgt -speciaal voor vogels geschikte- antibiotica, pijnstillers en een kruik. En om de paar uur krijgt Muis gedwongen te eten. Omdat zijn nekje nog zo zeer doet, heeft hij moeite om zaadjes te eten. Dus krijgt hij speciale vogelpap.
Mijn verbazing is groot als ik de volgende ochtend een berichtje krijg dat Muis de nacht heeft overleefd. We zijn zeker nog niet uit de gevarenzone, maar dag één heeft hij in elk geval al gehaald.
Elke dag brengt mijn zus verslag uit over het herstel van Muis. Na drie dagen begint Muis voorzichtig zelf weer wat zaadjes te eten. Dat is een goed teken!
Zijn huid begint te genezen. Mijn zus en zwager peuteren hele kleine stukjes plastic uit zijn wonden. Klik hier voor een foto (let op: kan schokkend zijn). Soms zou ik willen dat dieren konden praten. Wat is er toch met dit vogeltje gebeurd…
Ik ben blij dat hij nog leeft en dat hij steeds meer babbeltjes begint te krijgen. Hij hipst af en toe rond in huis en gaat gezellig bij opa Pino de valkparkiet op visite. En Jardi de papegaai komt op ziekenbezoek.
Een week verder en Muis is uit zijn couveuse. Hij zit in zijn eigen kooi, die nog wel is voorzien van een warmtelamp om de overgang niet al te groot te maken. Het mag dan beter gaan, maar mager is hij nog steeds en het kost hem heel veel energie om zichzelf op temperatuur te houden.
Muis krijgt alle zorg die hij nodig heeft en we hopen van harte dat zijn herstel zich blijft voortzetten.
Of zijn groene verenpak weer helemaal naar de oude glorie zal terugkeren, valt nog te bezien. Maar het is in ieder geval een wonder dat dit kleine vogeltje zijn verwondingen te boven is gekomen. Zoals het nu gaat zijn wij in ieder geval niet ontevreden.
Twee dagen later krijgen we een telefoontje of wij tijdelijk een papegaai kunnen opvangen. Zijn baasje is overleden. Daarvoor maken we natuurlijk een plekje. Rico blijkt een grijze roodstaart te zijn die zichzelf erg grappig vindt. De woorden stommerd, Rico, bakje koffie, joehoe, wafwaf en verschillende deuntjes begroeten ons vrolijk. Wel gezellig, zo’n vogel om je heen.
Terwijl we Rico in zijn nieuwe hok aan het zetten zijn, komt er ook een hangoorkonijn binnen, dat zwervend buiten is aangetroffen. Ook dit ventje krijgt natuurlijk een eigen hok en wordt verzorgd.
Zo komt het aantal konijnen in de buitenhokken weer op negen stuks. Als u benieuwd bent naar onze plaatsbare konijnen, klik dan hier.
Gelukkig meldt zich al snel een familielid van Rico’s overleden baasje die de vogel graag onder haar hoede wil nemen. En zo nemen we, na een paar dagen van zijn kleinkunst te hebben genoten, weer afscheid van de olijke roodstaart. Ook het hangoorkonijn kunnen we weer snel uitzwaaien, want ook hij wordt opgehaald door zijn baasje. Iets wat bij konijnen helaas nog steeds een uitzondering is.
Muis blijft voorlopig nog even achter. Maar als hij zo doorgaat, vinden we vast ook voor hem ergens een goed plekje.
Een actueel overzicht van al onze gevonden dieren vindt u sinds kort hier op op onze website.
Laatste blog & nieuws
Team Stevenshage houdt het hoofd koel in noodsituatie
Het zal je maar gebeuren: je bent aan het werk en een klant wordt voor je neus onwel. Het overkwam onze medewerkers onlangs. We zijn trots en dankbaar dat we beschikken over een team dat in zulke situaties het hoofd koel houdt. Daarom ontvingen de medewerkers in kwestie een bloemetje namens ons bestuur.
Met de nieuwe Beestenbende het najaar in
Die knappe Griekse man op de cover van ons lijfblad is onze Artopoios! Hij zoekt een huis zonder breekbare spulletjes. Poes Vivian en hondje Djacky laten weten hoe het nu met hen gaat, onze hovenier vertelt over de biodiversiteit in ons hondenbos, en voor vrijwilligster Reyhan is eigenlijk elke kat speciaal.
Honderden bezoekers en recordopbrengst op Open Asieldag!
Met een stralend zonnetje, tientallen vrijwilligers, honderden bezoekers en een recordopbrengst van ruim 8000 euro kijken we terug op een fantastische Open Asieldag. Klik snel door voor de foto’s en video’s!
